Ahilik teşkilatının Anadolu’daki kurucularından ve debbağ ensafının piri olan Ahi Evran, Anadolu tarihinde önemli bir yere sahiptir. Gerçek kimliği menkıbeler arasında kaybolmuş ancak gök, kainat anlamına gelen Evran ismi onun efsanevi kişiliğinin bir işareti olarak yorumlanmıştır. Denizli, Konya ve Kayseri gibi şehirlerde gezerek ahilik teşkilatının kuruluşunda ve yayılmasında önemli bir çaba sarf eden Evran, daha sonra Kırşehir’e giderek burada çalışmalarını yürütmüş ve ölümü de bu şehirde gerçekleşmiştir. Burada kaldığı yıllar içinde Hacı Bektaş-ı Veli ile olan yakınlığı kaynaklardan öğrenilmiş; bunun dışında Mevlana Celaleddin-i Rumi ile de çağdaş dönemde yaşadığı anlaşılmıştır.

Döneminin en büyük alimlerinden olan Fahreddin-i Razi’nin talebesi olan Ahi Evran, sadece dini ilimler değil, fenni ilimler konusunda da kendini geliştirdi ve birçok kişiyi eğiterek hayata kazandırdı. Ancak onun nüfusundan ve hızla yükselen şöhretinden rahatsız olan bir kesim Anadolu Selçuklu Devleti’ne karşı gelen bir hadise bahanesiyle Ahi Evran’ı tutukladı. Beş sene hapis yatan Evran, mahkumiyeti bittikten sonra çalışmalarına devam etti. Kendisinin debbağlık mesleğinin icra ettiği ve bu nedenle piri sıfatı ile yüceltildiği bilinmektedir. Osmanlı Devleti zamanında Ahi Evran’ın kazandığı pir sıfatı onun tüm Anadolu, Rumeli, Bosna ve hatta Kırım’a kadar adının duyulmasına neden oldu. Kırşehir’de onun adı ile anılan zaviyesi, Osmanlı döneminde de Türk debbağların manevi merkezi konumunda olup 20. yüzyıl başlarına kadar bu durum böyle devam etmiştir. Bu durumda öğrencilerinin payı büyüktür; hocaları öldükten sonra onun yolundan devam etmişlerdir.